شبكه هاي بي سيم يكي از تكنولوژيهاي جذابي هستند كه توانسته اند توجه بسياري را به سوي خود جلب نمايند و عده اي را نيز مسحور خود نمودهاند. هرچند اين تكنولوژي جذابيت و موارد كاربرد بالايي دارد ولي مهمترين مرحله كه تعيين كننده ميزان رضايت از آن را به دنبال خواهد داشت، ارزيابي نيازها و توقعات و مقايسه آن با امكانات و قابليت هاي اين تكنولوژي است. ناديده گرفتن حقايق، امكانات فني و موارد كاربرد اين تكنولوژي نتيجهاي جز شكست و عدم رضايت نخواهد داشت. 
تکنولوژی شبکه‌های بی‌سیم، با استفاده از انتقال داده‌ها توسط اموج رادیویی، در ساده‌ترین صورت، به تجهیزات سخت‌افزاری امکان می‌دهد تا بدون‌استفاده از بسترهای فیزیکی همچون سیم و کابل، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. شبکه‌های بی‌سیم بازهٔ وسیعی از کاربردها، از ساختارهای پیچیده‌ای چون شبکه‌های بی‌سیم سلولی -که اغلب برای تلفن‌های همراه استفاده می‌شود- وشبکه های محلی  بی‌سیم (WLAN – Wireless LANN) گرفته تا انوع ساده‌ای چون هدفون‌های بی‌سیم، را شامل می‌شوند.
این شبکه ها از نظر دسته بندی به چهار دسته تقسیم می شوند :
WWAN:در اين شبكه ها، امكان ارتباط بين شهرها و يا حتي كشورها با استفاده از سيستمهاي ماهوارهاي متفاوت فراهم ميگردد.
WMANS:در اين شبكه ها، امكان ارتباط بين چندين شبكه موجود در يك شهر بزرگ فراهم ميگردد. از شبكه هاي فوق، اغلب به عنوان شبكه هاي backup كابلي (مسي ، فيبر نوري) استفاده ميگردد.
WPAN:در اين شبكه ها، امكان ارتباط بين دستگاههاي شخصي نظير كامپيوتر دستي در يك ناحيه محدود (حدود 914 سانتي متر) فراهم ميگردد. در اين نوع شبكه ها از دو تكنولوژي متداول IR و Bluetooth بااستاندارد (IEEE 802.15) استفاده مي گردد.
WLAN:اين شبكه ها امكان دستيابي كاربران ساكن در يك منطقه محدود نظير محوطه يك دانشگاه و يا كتابخانه را به شبكه و يااينترنت فراهم مينمايند. شبكه هاي بيسيم محلي در مقايسه با شبكه هاي محلي سيمي، قابليت انعطاف و جابجايي بالاتري را به كاربران شبكه ارائه ميكنند. 

گردآوری: اعظم محمدی